yaşlı gözlerimi ellerimin arasına gömüp bir an ölümü düşündüm. kim bilir, şimdi ne kadar da güzeldir ölüm. kahverengi toprakta huzur içinde uyumak, başının üzerinde hafifçe esen yelin kuru otlar arasında çıkardığı hışırtıyı dinleyip hoş bir seda bulmak... ve her şeyden önemlisi içinde buluduğun anı unutmak, hayatı ve bu hayatta yaşayan günahkar insanları bağışlamak...
(bkz: incir kuşları)