hep bir şeylerin hasreti var içimizde. bugünlerde gidemediğim yerlerin, yürüyemediğim sokakların, tanışamadığım insanların özlemini çekiyorum. uyuyamadığım sabahlarda uykunun, ağladığım zamanlarda bir omzun, güzel bulduğum şiirleri paylaşacak bir yarenin. inancımı, insanlara olan inancımı kaybettiğim günden beri de en çok da kendime hasretim.