birinci sınıftayken her sorana üç hedefim var diyordum. biri veterinerlik, hayvanları çok sevdiğim için ve onları iyileştirmek onlara yeni bir şans tanımak istiyordum sürekli ve destekleyenim yoktu çünkü iğneden ve kandan korkuyorum. biri hemşirelik, annem benim hep hemşire olduğumu hayal eder sevinirdi "benim kızım hemşire olup babasının da annesinin de hastalıklarını iyileştirecek" derdi. bir diğeri ise balerin olmaktı. meslek sayılmayabilir gerçi. bu da ne yazık ki imkansız bir hayaldi çünkü ister istemez bu olayda sınıf farklılığı kültür farklılığı var. yinede bana anlattıklarına inanmayıp ben balerin olucam diye diretirdim. bu hayalimin temelini 7. sınıfta dans okuluna başlayarak attım. ama ne yazık ki yaş olarak çok geç kaldığım için bale bölümünden değil street jazz bölümünden burs aldım. ama ticaret lisesine kaydımı yaptırdılar hemde muhasebeye ve bu hayalde yıkıldı.
şimdi bana hayalin hedefin ne diye soranlar oluyor. hedeflerim geçmişte dağın tepesinde kaldı bense eteklerinde. hayal kurmayı da sürekli yıkılmasından mütevellit sevmiyorum.