hastalığımın sonucu mu, yoksa hastalığımın nedeni mi bilemediğim durum. 3 yaşımdan beri yaşadığım travmaların bir tanesini bile untamamamın, bana verilmiş en büyük lanet olduğuna inanıyorum. artık durum öyle ciddi boyutlara ulaştı ki hipnoz yötemini uygulama kararı aldım. unuttum dediğim anda rüyamda görüyor oluşum, her sabah şiddetle titreyerek uyanışım, nefes almak bile istemeyişim... bilmiyorum sözlük. bu dünyada verilen tüm mücadeleler bana çok boş geliyor. insanların günlük koşuşturmalarını evimin balkonundan izleyip, benim için nasıl da hiçbir anlam ifade etmediklerini gördükçe, tüm insani değerleri büyük bir kayıtsızlıkla gözardı ediyorum. sevgi kavramını uzun zaman önce unuttum, ama nefreti unutamıyorum.
intihar edeceğim gün bir başlık açacağım.