göğüs kafesimin altında şişip duran o iki ciğer oksijen değil de metan dolacak dışarıya çıkmayın dedikleri zaman, camı açıp daha derin nefes almaya çalışacak olmam mesela.
ve o pervazda ölür de içeri düşersem, cesedim kokana kadar kimsenin beni merak etmeyeceğini bilmek. bu da olabilir.
seçmesek olmaz mı, bundan da mutsuz oldum şu an.