yavaş yavaş aydınlanan gökyüzüne bakıyorum pencerede dikilmiş. sokak lambaları hala anıyor. gökyüzü zifiri karanlığını bırakıp mavileşiyor ağır ağır ve ben öylece izliyorum. tek bir kuş bile uçuyor, onlar bile uyuyor şuan. ama ben öylece gökyüzünü seyrediyorum. aklımdan sürüyle düşünceler birbirini kovalıyor. hepsi içimi acıtan şeyler. cevapsız kalan her nedende bir yumru doluyor boğazıma. yutkunuyorum defalarca ama geçmiyor. ruhum acıyor artık, çok acıyor...