halkı tarafından sevilen bir kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan eder. yarışmaya çok sayıda sanatçı katılır. günlerce çalışırlar birbirinden güzel resimler yaparlar. sonunda eserleri saraya teslimederler. tablolara bakan kral sadece ikisinden hoşlanır. ama birinciyi seçmesi içinkarar vermesi gereklidir.
resimlerden birisinde sükunetli bir göl vardır. göl, tıpkı bir ayna gibi etrafında yükselen dağların görüntüsünü yansıtmaktadır. üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslüyorlardı. resme, kim baktı ise onun mükemmel bir huzur resmi olduğunu düşünüyordu.
diğer resimde de dağlar vardı. ama engebeli ve çıplak dağlar. üst tarafta öfkeli bir gökyüzünden yağmurlar boşanıyor ve şimşek çakıyordu. dağın eteklerinde ise köpüklü bir şelale çağıldıyordu. kısaca resim hiç de huzurlu gözükmüyordu.
fakat kral resme bakınca, şelalenin ardında kayalıklardaki çatlaktan çıkan mini minnacık bir çalılık gördü. çalılığın üstünde ise anne bir kuşun örttüğü bir kuş yuvası görünüyordu. sertçe akan suyun orta yerinde anne kuş yuvasını kuruyordu. harika bir huzur ve sükun örneği sunmaktaydı.
ödülü kim kazandı dersiniz. tabi ki ikinci resim... kral bunun nedenini şöyle açıkladı:
"huzur hiçbir gürültünün sıkıntının yada zorluğun bulunmaması ve sıkıntının olmadığı yer demek değildir. huzur, bütün bunların içinde bile yüreğimizin sükunet bulabilmesidir."
bu öyküyü siz değerli sözlük yazarları ile paylaşmak istedim. huzur sıkıntının, zorluğun olmadığı yer değildir. huzur, sıkıntının, zorluğun içinde bile huzurlu olmanızı sağlayacak bir şeyler görebilmektir. güzel şeyleri görebilmeniz dileğiyle. :)
edit: imla