haluk levent'in bu şarkıyı oluşturma hikayesi çok özeldir. kanser hastası 16 çocuğun bakımını üstlenmiş olan haluk levent, bu çocuklar arasında bulunan 9 yaşındaki elfida'nın vefatıyla yıkılmıştır. işte bu şarkıyı küçük elfida için yazmış. haluk levent yazdığı şarkıyı elfida'ya dinletmeyi çok istemiş. ama vefatı nedeniyle bunu gerçekleştirememiştir.
elfida'yı ziyaret eden aynı isme sahip şahsın anısı:
"esmerdi, narindi, yaşı ufacıktı, ismim ile ismi benzeşiyordu. cerrahpaşa hastanesi ağrı merkezinde arkadaşımın annesini ziyaret ettiğim sırada annesinin ona seslenmesini duyunca bana seslendi sanarak gayri ihtiyari dönüp baktığımda gördüm onu. tam karşı yatakta yatıyordu, içim cız etti aldığım nefesten, alabileceğim nefeslerden utandım... gözlerim doluverdi kendimi tuttum. gülümsedim, "benim de adım seninki gibi" dedim. gülümsedi elindeki telefonu gösterdi.
- "haluk abim aldı. bana şarkı yazdı, klibinde beni oynatacak. ama oynamak istemediğimi söyledim. biliyorum yapamam" dedi burkularak...
- "yaparsın niye yapamayasın ki" dedim, cevap vermedi, sustu. suskunluğu içimi dağladı. söylenmemiş ama binlerce kelime içeren bir suskunluktu." gene gel. haluk abim hep geliyor" dedi.
- eve dönerken hep aklımdaydı. sonrasında bir daha hiç gidemedim oraya. teyzemiz de eve döndü. 1-2 ay sonra teyzemizi kaybettik. sonra arkadaşımdan öğrendim ki elfida'da 2 ay öncesinden gitmiş yanına, orda buluşacaklar. içime akıttığım yaşlarımı tutamadım bu sefer... her dinlediğimde ağlatan, o kara gözleri hatırlatan....
alıntıdır