rönesans ve reform hareketleri; gelişen bilim adına, klisenin dogmalığından ve hurafelerinden kopmayı ve akabinde dinsiz bilim uğraşını doğurmuştur. çünkü rönesans öncesi kilise dogmatik, bağnaz ve toplumları sömürüye almış bir ticaret haneydi. baskının, dayatmanın revaçta olduğu düşünenin uğraşanın zulme uğratılıp sindirildiği bir ortam hakimdi. ama gelişen dünya bilime çok elverişliydi insanlar artık keşfetmeye yönelmişti bir kere ve buna engel olan kilise saf dışı bırakıldı. bilim uğraşı için dinsiz olmak ana şart gibi kaldı.
ama islam dini yani kuran bizlere böyle demiyor. kilisenin o durumunun ilahi emir olmadığını da haber veriyor. her fırsatta evreni tanımayı ve çabalamayı öğütlüyor. ne var ki islam alemi ısrarla yobaz kalmakta ısrar ediyor. hurafeler ile felsefe ve bilimin önü tıkanıyor.
islam dünyası öyle ya da böyle bilime ayak uydurmak zorundayken hurafeler ve bidattan paçasını koparamaz ise tıpkı hristiyan toplumu gibi dininden uzak dinsiz ve ya agnostik bir nesil türemesi kaçınılmaz sondur.
oysa ki hurafe ve bidatlardan kurtulmuş arı dine sarılırsak, pek tabii müslümanlar dünyanın kaderini şekillendirebilecek kudrete, sağ duyuya ve kabiliyete sahip olacaktırlar.
bu konuda kendime ve islama güvencim tam şahsi olarak kendime motivasyon kaynağı olan ayeti de ekleyerek kapatıyorum.
"öyleyse, bir işi bitirince diğerine koyul." (inşirah-7)
selamlar keşifle kalın...
edit: imla