kabul ediyorum benciliz,bencilim.ama bilmeliyiz ki kimse kimseyi anlayamaz.sizin acılarınızı hissedebilmem mümkün mü ? siz bir başkasının acılarını hissedebilir misiniz? hayır.çünkü herkes kendi acısında yoğruluyor. ve inanın mükemmel olan tek şey kendi hayatımıza son verebilme hakkına sahip olmamız. bu hakka sahip olmak bile büyük bir güç veriyor insana. bunu hemen kullanmak gücü çöpe atmak değil midir? belki de. (kiyarüstemi'nin kirazın tadı filmini izlemediyseniz mutlaka izlemelisiniz). benciliz evet çünkü ne siz benim hikayemi ne de ben sizin hikayenizi yaşıyorum.herkesin acısı sevgisi kadar.herkes kendi hikayesinin baş rolünde oynar ama ben kendi hikayemde figüranım.kendi hikayemi yazamadığım için öyküler yazıyorum. daha önce de çokça söylemiştim insanlara, sanırım biri beni bu gezegene bıraktı ve unutup gitti gibi hissediyorum.bir keresinde bir film setinde prodüksiyon asistanı olarak çalışmıştım. o gün ki çekimler bittikten sonra herkes gitmişti ama beni unutmuşlardı. o his yıllardır yakamı bırakmıyor. o his sanırım insana intiharı işareten eden şey. o 'şey' o his işte 'intihar'