on yaşındaydım galiba, pikniğe gitmiştik. mangal ateşini sopayla kurcalıyorum, sopanın ucunu yakıyorum falan. neyse işte, annemler "yapma, bak gece altına yaparsın" diye uyarsalarda dinlemedim. bir ara annemler arabadan su istedi. sopayı da elimden bırakmadan gittim arabaya. eve dönerken bir baktık arabanın koltuğunda kocaman bir delik. koltuk da böyle tüylü, beyaz bir şey ama deliğin çevresi simsiyah. koltuğun içindeki elyaflar gözüküyor falan. elyafları çıkarıp deliğin üstünü kapatmaya çalıştım ama olmadı tabii.
ateşle oynadığım için altıma yapmadım ama arabayı yaktım.