dedem marangozdu benim.dev cüssesine rağmen naif bi insandı,azıcık okuma yazmasıyla dini ilimler kitaplarını okurdu hep.hiçbir zaman kendisine yazılan ilaçları içmedi.
babamın kamyonculuk yaptığı zamanlar çok küçüktüm.mahallede dışlanırdım.tek arkadaşım dedemdi ozamanlar.beraber köye gider kuzuları severdik.hatta o çok istediğim bisikleti bile dedem sayesinde alabildim.hoş 3 hafta sonra çalındı o bisiklet,ağlaya zırlaya bir bisiklet daha almıştı bana dedem.bisiklet sürmeyi o öğretti bana.babamsa çok uzaklardaydı tabii.okula başladım yol bilmem iz bilmem,yaz kış demeden o götürdü beni okula,veli toplantılarıma bile katıldı.kendisinden sonra okul hayatım boyunca veli toplantısına katılan kimse olmadı.birgün ailecek toplanmıştık,babam da gelmişti uzun yoldan.dedem birden fenalaştı ne olduğunu anlamadık kahretsin ki beyin felci dedikleri olay nüksetmişti.aklım ermedi işte dedem gelecek sandım.tekrar kırlara bayırlara çıkacağız.o dağ gibi adam çıkamadı hastaneden.