Bugün bir grup insan beynimin içine sıçtı resmen. Hem bedenen hem zihinsel 1 hafta çalışmış kadar yoruldum. Üstüne telefonum da hiç susmadı. Sabah evden çıkmadan yediğim tek bir muzla akşam 8.30’a kadar aç durdum. Şu an Allah topunuzun belasını versin modundayım. Yani dünyanın neresinde olursa olsun davar yine davar. İnsanla uğraşan herkese ekstra sabır verilmeli. Bir ara sinirimden ağlayacaktım. Kendime de çok üzüldüm. En son biri bana işimi nasıl yapacağımı anlatıyordu, onu arabaların altına hatta kör kuyulara atasım geldi. Senin benim işim hakkında ne gibi bir fikrin olabilir embesil diyemedim ona yanıyorum.