dün arkadaşlarıma çocukken başımdan geçen bir olayı anlattım. ve dünden beri düşünüyorum o olaydaki kız acaba şu an ne yapıyor diye...
aptal! hayatımın aşkı olabilirdin. birlikte büyür, öğrenir, eğlenir, gelişir, en nihayetinde de evlenirdik belki. ben sana beyefendilikten başka ne ettim? aptal!
.
olaya gelince, evvela;
gorsel
ayaktaki hergele benim. 6-7 yaşlarındayım şurada. diğer bebe de kardeşim. ama konumuz o değil şu an hajshfjagfsah (benim kombin şaka mı? asker pantolon + beyaz tişört + kısa saç. kral amk.)
fotoğrafta dikkat etmeniz gereken tek şey salıncak. kurban olduğum dedem ben doğar doğmaz bana almıştı bunu. muazzam bir şeydi. hâlâ bile en sevdiğim en eğlenceli çocukluk meşgalem olarak aklımdadır. tadı hâlâ damağımda. doyum olmuyordu ya şununla sallanmaya. kaç defa orada sallana sallana uyuduğumu bilirim. beni büyüttüğü yetmedi, kardeşimi de büyüttü. ve sadece çocukları değil, 50 kilonun altındaki herkesi rahatlıkla sallayabiliyordu. kimleri kimleri salladım orada şu an düşününce ben bile şaşırıyorum. hâlâ da sağlam. biraz paslanmıştır o kadar. dedemin parası mı bereketliydi, iyi yerden almayı mı biliyordu çözemedim ama 10/10 üründü yani şu. misafir çocuklarına karşı çok havalıydım :d
yarın öbür gün ben de ebeveyn olursam ilk işim aha böyle bir salıncak almak olacak. hiç parka, bahçeye çıkmasına gerek kalmasın yavrucağımın. sofradan kalksın, hemen dolaptan gofretini alsın, sonra da iki adım atıp direkt salıncağına kurulsun. mis.
heerrr neyse. background bu kadardı. esas olaya geleyim; bir gün parktayız, top oynuyoruz agalarla. yaşım taş çatlasın 5 o zamanlar. biz kendi aramızda maç yapıyoruz ama bir anda etraftan bağırış çağırış sesi geldi. bir döndüm baktım parkın salıncaklarının orada olaylar karışmış. n'oluyor ya orda diye merak edip gittik, bir tane çocuk salıncağı gasp etmiş. başında da bir kız var, sıra bekliyor. ama çocuk yarım saattir sallanıyormuş. kız hadi artık sıra bende diyor, çocuk inadına inmiyor, mızıkıyor.
bu arada kızı görseniz nasıl güzel... pratik zeka şov; kıza dedim istersen bize gidelim, bizde salıncak var, ben seni sallarım hakfsfhkaghsjadjs (bababbabababa gri'nin elli tonu'ndaki salıncak fantezisi olan adam, ayağa kalk küçüğün geldi...) tamamen temiz duygularla dedim bunu. niyetim tosun paşa ve leyla'nın salıncak sahnesi gibi bir şeydi. fakat centilmenliğim kıza sökmemiş olacak ki kız bir anda başladı ciyak ciyak ağlamaya.
teklifin kulağa saçma geldiğini biliyorum ama o an için böyle bir tepki beklemiyordum. insan gibi soru soruyoruz amk, evet ya da hayır dicen bayan, ne savaş çığlığı atıyorsun? ben daha 5 yaşındayım, kadınları çözecek kadar uzun yaşamadım. deneyimsizim. bana öyle saçma sapan reaksiyonlar verme, travma yaşatma. insan gibi konuşmak çok mu zor!?
belki evimde salıncak olduğuna inanmadı, belki teklifimi doğru algıladı ama buna neden gerek olsun ki diye düşünüp bana sinirlendi, belki de teklifimi hiç algılamayıp tamamen salıncaktaki çocuğa olan sinirini bir anda kusmaya başladı. bilmiyorum.
lakin ilk ihtimal olmuşsa sana kötü bir haberim var ukala prenses. tamam dedemiz belki acun Ilıcalı değildi ama evde de salıncak vardı be. inanmamakla hata ettin. umarım aynı yanlışa allah konusunda da düşmezsin haksghajhajafhs
aslında hata bende. hemen o an git getir parka salıncağını. geç kızın karşısına gözünün içine baka baka sallan. intikam! veya büyüklük(?) sende kalsın, kızı salla. veya işi tamamen ticarete dök, yarım saati 50 kuruştan diğer çocukları salla, iki saate kızı bakkala götürür her istediğini alırsın. bakkal amca bakkal amca, dondurma dolabının anahtarını ver. hanımefendiye istediği magnum'dan alacam, en pahalusundan olacak... gofret, cips, kola da alacaz.
velhasıl; dünden beri içimde bu kıza dair bi' "beni hatırladın mı!?" sahnesi yaşama isteği var. "ben o gün salıncağına binmediğin çocuğum... gördüğün gibi büyüdüm. ama keşke hiç büyümeseydim. neden biliyor musun? çünkü sen geçmişte kaldın..."