ne tuhaftır şu insanlar;
kimi zincirler içinde hür,
kimi esir olmaktan bahtiyar.
kimi de benim gibi bin bir şeyi düşünür.
ne tuhaftır şu insanlar;
kimini yel alır, su götürür.
kiminin çilesi sürer mezara kadar.
kimi de gününü gün etmeyi düşünür.
insan insanın kadrini bilmezmiş meğer.
anlaşılmadı gitti mısralarım.
çünkü; insanlar benim halime güler,
bense onlar için ağlarım.
insan insanın kadrini bilmezmiş meğer.
birimiz gülsek, ağlıyor onumuz.
bizden kara değilmiş geceler,
bari karanlık olmasaydı sonumuz.