Sevgilimle birlikteyken ve çok tatlı olduğumuz anlarda bana "çok tatlısın" derdi ve bende ona "sen de çok tatlısın. Ben ekmek kadayıfı isem sende kaymaksın. Bunlar ayrı ayrı tatlı olabilirler ama birlikte muazzam bir tada ulaşırlar. Bu yüzden biz birlikte çok daha tatlı bir hâl alıyoruz." derdim.
Bugün öğle yemeğinde kaymaklı ekmek kadayıfı vardı. Tatlıyı görür görmez önce yüzümde bir tebessüm oluştu. Bir süre tatlıyla bakıştıktan sonra ise, şimdi o sadece kaymak olmayı tercih ettiği ve beni de kaymaksız bir ekmek kadayıfı olmaya mecbur bıraktığı için sanki göğsüme bir öküz oturmuş gibi hissettim. Sadece yutkundum ve tatlıyı almadan masama geçtim. Yemeğimi yedim ama karnıma mı gitti yoksa koynuma mı anlamadım. Her şeyin onu hatırlatıyor olması ve artık hayatımda olmamasından dolayı onu hatırlamanın acı veriyor olması ne kötü. Allah'ım yardım et...