bugün gözleme yapmaya karar verdim.
benim kızlar çok seviyor. pazardaki gözlemeci ablalarda yaptığım gözlemler ve annemi izlemem sonucu, bunu ben de yaparım, ne yani? hamur açcan alt tarafı deyip ya allah bismillah dedim. tam olarak öyle demedim aslında. hamuru yoğurduktan sonra, ayyy ben hamarat mı olmuşummm, ay anam babam görse gözleri dolar (ben ailenin küçüğüyüm arkadaşlar, yirmi iki yaşıma kadar pilav yapmayı, ve hatta kahve pişirmeyi bile bilmiyordum, bende de hiç heves yokmuş ha neyse) dedim.
başladım hamuru açmaya. ne kadar zor olabilir yani?
şuna benzedi.
gorsel
bi de bi sürü zamanımı aldı. çatal bıçakla yiyebildik anca. fazla kalın oldu.
her yiğidin harcı değilmiş.