askere gidene kadar sadece kuru halinin kokusuna bile tahammül edemediğim için hiç sevmediğimi düşündüğüm bi çorbaydı.
bilen bilir izmir’in kışı pistir. biz askerdeyken tabii gece görevimiz vardı, nizamiyenin tüm sorumluluğu bendeydi. sağ olsun çankırılı bi uzman çavuşumuz vardı babacan adam, ilk defa nöbeti olduğu gün üst devrem çorba getirecek hadi yine iyisin demişti. ulan ben sanıyorum mercimek, bi baktım tarhana çorbasıymış. ilk başta içemeyeceğimi düşündüm ama öyle güzel gelmişti ki askeriye ortamında ba yıl dım. her hafta nöbeti olduğu gecelerde evinden neredeyse bir kazan çorba getirirdi ve ben onu saatlerce elektronik ocakta kaynatıp gece görevi olan askerlere dağıtırdım.
bekir uzmanım çok yaşa.