galerimi temizlerken 18 yaşında olduğum zamanın 6 sene önce olduğunu fark edince bana gelen yaşlanma perileri..
hiçbir şeyin derdinde değilsin.. tek yapman gereken şey ders çalışmak.. ayrı evinde ev arkadaşınla istediğin saatte kalkıyor, istediğin yemeği yapıyor, kimseye ayak uydurmak zorunda kalmıyorsun. yeri geliyor beraber ders çalışıyorsun yeri geliyor eğleniyor ve dertleşiyorsun. çektiğin ufak sıkıntıları dert sanıyorsun..
üniversite son sınıfta da mezun olmak istemiyordum.. şimdi hayatıma bakınca da diyorum ki “keşke hala okuyor olsaydım”..
gerçekten yaşadığımız andaki sıkıntılarımız bize öyle zor geliyor ki, yıllar geçince keşke o zamanlardaki sıkıntıları yaşıyor olsaydım diyorsunuz.
şimdi de yaşlı teyzeler gibi okuyan çocuklara “maşallah” deyip imreniyorum. özellikle ortaokul/liselerin yanından geçerken çalan zil sesi bile aşırı garip geliyor ve hoşuma gidiyor.
neyse efenim, umarım yıllar sonra da bu zamanları aramam, aramayız :)