benim için sindirmesi en zor şeylerden biriydi. yıllardır aşk acısı da çektim ama şu olay üzerine ağlamamı durduramadığım zaman gibisi olmadı. yıllarca süren bir paylaşım var sonuçta. birden yapayalnız kalınca sevincini de üzüntünü de gidip anlatabileceğin bir kapı bulamamak insanın çok ağrına gidiyor. anlatamayınca da yeni şeylere hevesin kalmıyor. kimseyi en yakın arkadaşım diyecek kadar hayatına dahil etmemek gerekiyormuş. sonuçta bir gün hepsi gidiyor. bittiğindeki acıyı çekmemek için sürekli bir yalnızlığı tercih etmek lazım.