çok sevdiğim bir kitaptır. kitaptan ziyade hayatımda tanıdığım ve gerçekten zorba'ya çok benzeyen ve yakın zamanda kaybettiğim bir arkadaşımdan bahsedeceğim.
hani okuyanlar bilir, zorba'nın hayatı algılama biçimi özgündür, kendine hastır. kitaplardan değil de yaşayarak ve yaşadıkları üzerine düşünerek hayatı kavramıştır. yaşadığı her şeyi kendi akıl süzgecinden geçirmiş ve sonucunda ortaya karakterini çıkarmıştır. işte benim arkadaşım da buna benziyordu. hayatınızda pek tanıyamayacağınız bir karakterdi. her olaya kendince çözümleri vardı, kadınlara bayılırdı, yemek içmek eğlenmek hayatta en sevdiği şeylerdi. bazen istediği şeyi elde etmek için çok fırıldak olurdu, bazen gaddar, bazense yumuşak. hangisinin çözüm yolu olduğunu düşünürse öyle yapardı. okumuş değildi, matematikçi hiç değildi ama kâr-zarar konusunda ondan iyi hesap yapanı görmüş değilimdir. fırsatı çok çabuk hisseder ve hemen aksiyon alırdı. yalnızca düşünmezdi, düşündüğünü harekete geçirirdi ve harekete geçtiğinde onu hiçbir şey durduramazdı. çok kavga ettiğimi biliyorum onunla bu sebepten, hep kendisine zarar verebileceğini düşündüğüm için. çünkü kendine büyük bir güven duyardı, iki somun sıksın en kral tesisatçıydı, iki ekmek kızartsın en kral fırıncıydı. bu zihniyetteydi. her şeyi yapabilecek gözü karalıktaydı.
bense ona hep küçük bir çocuk gözüyle bakardım. çünkü işi olmayan işlere atılır, olmayacak şeylerin içerisine girerdi. saatlerce ona nasihat verdiğimi biliyorum. şunu yapma, bak bu sana ve çevrene zarar verir vs. yüzüne küfür edeceğim kadar ona sinirlendiğimi de bilirim ama küslüğümüz yarım öğünü geçmezdi. gelir bir şekilde etrafımda gezer gönlümü alırdı, beni çok sevdiğini bilirdim. ama ukalaydı da. işime burnunu sokar, bunu şöyle yap diye emrivaki konuşurdu. halbuki bense onu küçük bir kardeşim gibi görür, her an beladan uzak durması için çabalardım. belki de bir keresinde onu mezardan veya hapisten de kurtarmış olabilirim. orada olmasaydım sonu ikisinden biri olabilirdi. çünkü korku duymazdı ve düşünmezdi de sonunu. zaten düşünmedi de.
onu çok seviyordum ve biliyorum ki o da beni çok seviyordu. hâlâ geceleri gözümün önüne gelir yüzü, onu son gördüğüm şen hali.
umarım gittiğin yer seni incitmiyordur. çünkü beni çok incitti.