Doğup büyüdüğüm yerde cinayet örtbas edilmiş, kadınlar satılmış. Kamera kayıtlarının silinmesi üzere bilgisayar şehir dışına mı ne gönderilmiş, şehir dışından bir bilgisayarcı getirtilmiş de olabilir. Genç kızlardan birini “bizim otele”… …bizim otel. Haha! Nereden senin oluyor kızım orası, sen oranın ancak beslemesi… …yo yo, otel çocuğu derlerdi bana. Neyse ki annem kendisine küfür ettirmeyecek kadar onurluydu, koca oteli işletirdi yalnızca. Kimseyi satmadı yoksa. Bu onu aklarsa… …aklar mı dersin? Asla! Kızlardan birini otele getirmişler, akşama alacağız, demişler. Almışlar… …mahvetmişler. Bana da bunları normal ve tatlı bir şekilde anlatmasa… …bilmiyorum, ne hissederdim? Ne hissettirirdin bana anne? Hayal edemeyeceğim kadar uzak bu hisler işte, kokusunu aldığın o yemekleri her zaman tadamıyorsun. Ortada bir yemek yoksa rüyanda bile göremiyorsun. Açlıktan ölmeyi bile beceremeyen bir fakir ülkenin çocuğu gibiyim. Oysa ki o kadar aşağılığım ki su bulsam, alkol zanneder elimin tersiyle iterim o coğrafyada. Ancak yürek yer, ant içerim. Büyüyünce sizin gibi olmayacağıma! Ne çok sözler verdim kendime, daha küçük yaşımda! Ah lanet! Şimdi büyüdüm ve nerelerde, neler içiyor; ne haltlar yiyorum bilmiyorsun! Sizin gibi oldum diye mi, sizin kanınızdan olduğum için mi? Yoksa geçirdiğim bu reenkarnelerden bana ders vermediğinden mi? Yoksa, size kafa tutabileceğimin testi mi? Yo yo, yalnızca içiyorum. Yürek yiyorum. Başıma gelecek belaları çekeyim… …Tanrı beni ne kadar şanslı kıldı? Göreyim. Dedem beni Cennet’ten izliyor mu, söylediği gibi dualar ediyorlar mı? Duyabileyim. Kendimle kumar oynayabileyim. Böyle yüzsüzce yaşayabileyim. Ve öleyim. Yok olup gideyim. Gidemezsem toprağa karışır bir elma ağacı gibi yeşereyim. İnsanları yollarından döndüreyim! Bir iblis olarak tekrar dirilip, karmalarınızın bedelini size ödeteyim!