zordur.
eşime sövdüğüm çok entry var. ama sosyal medyada ya da gerçek hayatta aslında bunun tam aksi yaşanıyor. sözlüğü
ağlama duvarı olarak kullanmak bana manasız bi şekilde çok iyi geliyor. olayları abartmak zaten tam benlik. ki kendisinin de sözlükte yazar olduğunu ve okuduğunu düşündüğümüzde ağladığım entrylerin aslında şişirilmiş iç dökmeler olduğu açıkça ortaya çıkıyor. anonimlik, pek anonim olmasam da, iyi geliyor ve çatır çatır yardırası geliyor insanın.
evli olmak çok iyi hissettiriyor. 2 kişiye ait, onların zevkleriyle döşenmiş bir ev mesela. ya da iş yemekleri, arkadaş toplanmaları gibi eventler için evde hazır bekleyen bi kavalyenin olması. insanı gerçekten büyük yükten kurtarıyor shsjsjs
sorunlar var evet, tabii ki var. birbirimizi 2011den beri tanıyoruz buna rağmen var. olacak da. çözülüyor mu deseniz, hayır aslında çoğu tamamen çözülmüyor. ama genele baktığımda çok büyük, hayati sorunlar değil. minik şeyler fakat hayatın gidişatı o kadar yorucu ki özellikle ben minik sorunları çok büyütüp sanki çok fazla problem varmış gibi davranabiliyorum. bu aşırı mükemmeliyetçi olmamdan kaynaklı. her şeyin kusursuz olmasını istiyor, bunun için deli gibi çabalıyor ve en ufak bi sıkıntıda ölümlerden ölüm beğeniyorum. yanlış mı, e tabii büyük ölçüde yanlış.
annemle babam pek kavga etmezdi. yani sesler yükselmezdi falan ben çok kavga olaylarından anlamıyorum bu yüzden. tabii onların mükemmel ötesi evliliği ya da bireysel olarak da dünya tatlısı olmalarının etkisi de var. eşimin de en sevdiğim yönlerinden biri babama benzemesi, benzemek için uğraşması.
iyi ki evlenmişiz. okuyunca hayret ilk defa beni kötülememişsin deme diye birkaç kötü şey de yazayım evlilikle ilgili. erteleme hastalığı olan biriyle evlenmeyin...