gecmisine ve üzüntülerine takılıp kalmış bi insan olarak yaşamak, yaşlanmak istemiyorum. Sanki, yanimda, basimda bi yetiskine ihtiyacim var. ama farkediyorum ki o yetiskinin rolü üzerine yazılmış kişi de benim. Bu yaşlarda daha olgun olurum diye düşünmüştüm, ya da en azından aldığım kararlardan ve yaptığım seçimlerden daha emin olacağımı. Arkaplanda hep bi "yanlis mi yapıyorum" tereddütü var.
Hata yapmaktan kormadığımız, acısıyla tatlısıyla kendimizi nolursa olsun kabul edip sevip desteklediğimiz bi geleceğe ya <3
Yeni yıl dileği olsun bu, bi de greencard :)