aldatmak

hayatımın farklı evrelerinde gerçekten sevdiğimi hissettiğim üç farklı kadın tanıdım ; İlkiyle orta okul çağlarında tanışıp liseyi birlikte okurken sevgili olduğum kişi, 3.5 yıllık ilişkimiz bittikten 4 sonra nişanlandı, nişanından 2 ay sonra 1. yıllarını kutladı. Biz ayrılalı 6-6.5 ay olmuştu ve ben aldatıldığını yeni öğrenmiştim. İkincisiyle hızlı bir şekilde bir ilişkinin ortasında buldum kendimi. Bazı günler hiç zaman ayırmıyordu neredeyse, hep de haklı(!) bir bahanesi vardı, telafisini iyi yapar gönlümü alırdı (ya da ben gönlü kolay alınan biryimdir) Şans eseri ortak bir tanıdık vasıtasıyla başka bir sevgilisi olduğunu öğrendim. Mevcut sevgilisini benimle aldatıyormuş, beni aldatmıyormuş, söylediği buydu. Üçüncüsü aslında bir üsttekinden farksız, sadece öğrenme şeklim daha farklı. Diğer sevgilisi evden çıktıktan 10 dakika sonra ben girmiştim, hiçbir şey olmamış gibi tüm sıcaklığı ile sarılmıştı bana. Göz yaşlarımı içime akıtarak çıkmıştım o evden, bir daha da ayak basmadım zaten o şehire. Gel gelelim bugüne. Bir süredir bi ilişkim var, çok güzel bi kadın. Akıllı, güzel, işinde başarılı, bana karşı gün geçtikçe daha iyi davranıyor ve hayatına kabul ediyor. Onun deyimiyle acele etmeden, nasıl olduğunu anlamadığı bir şekilde “tavlamışım” onu. Oysa ki sadece uzaktan dış görünüşünü beğendiğim ve tanımak istediğim birisiydi. Hiç bir şekilde partner olarak göremiyorum onu hayatımda, ne zihnimde ne kalbimde. Oysa ki “tavlamak” için hiçbir şey de yapmadım, nasıl oldu da bu kadın bana “olmam gereken yer senmişsin” diyebiliyor? Ben başka tenleri, başka dudakları düşünüyorum, o bahsettiğim üç kadınla birlikteyken böyle şeyler aklımın ucundan geçmez, başka kadınlar bende merak uyandırmazdı. İçinde bulunduğum durumu kimseye de anlatamıyorum. Defalarca yaşadığım bu zalimce duyguyu sevmesem bile ona yaşatmak istemiyorum. Ayrılmak istiyorum ama onu tanıyorum, işleri çok zora sokacak ve gerçekleri öğrendiği zaman yıkılacak. Arkamda bir enkaz bırakmadan gitmek istiyorum…