Çok kötü olduğum, deli gibi dertleşmeye ihtiyacımın olduğu dönemlerde oturup düşünüyorum kime anlatabilirim derdimi, bazen telefon rehberimi kontrol ediyorum. Şuna anlatabilirim diyorum abi yok gidiyorum ya da arıyorum o anda anlıyorum ona da anlatamayacağımı. Yok kimse yok. Şöyle oturup sabaha kadar dertleşebilecek kimsem yok. Birsürü insanın içinde tek görevim gülmek ve dinlemek.
Herkese iyi gelip kimsenin sana iyi gelmediğini fark ettiğim zamanlarda bok gibi hissediyorum. B
Berbat bir his yaşamayın arkadaşlar.