ne olur beni anla diyemediğimiz için çoğu zaman sonuçsuz kalan istek. karşı taraf anlamak için çaba göstermedikçe anlaşılmak mümkün olmuyor. bir de kişinin kendisini anlayamaması durumu var. o daha vahim.
iki gündür kafamın içinde dönen bir anım var. buraya yazıp şu anki hislerimi kaydetmek istiyorum. 5 yıl önce anonim olarak bir mesaj aldım. yazılana göre tanıştığım ama birbirimizi tanımadığımız biri. mesaj da şuydu;
"merak ettiğim bir şey var o da neden karamsar bir duruşunun olduğu. böyle görünmek hoşuna gidiyor da gerçekte böyle değil misin yoksa insanlarla arana ön yargı koymak net olmamak mı gerçek karakterin? ya da seni üzen genel bir durum mu seni böyle eğitti? yani genel manada hep puslu bir karaktersin izlenimi aldım. zamanla kazanılmış umutsuzluk modeli gibi canlanıyorsun gözümde. sanki uzun zamandır hiç gerçekten gülmüyorsun gibi hissediyorum, hissettiriyorsun ama ya yanılıyorsam. rica etsem anlatır mıydın karakterini?"
anlaşılmaya en yakın hissettiğim andı. sarsıldım baya. çünkü hem duygularını dışında yaşayan hem de yansıtamayan biriyim. bu ikisini birlikte nasıl beceriyorum bilmesem de, unutamadığım bir kırgınlığım sonucu bu hale geldim. lise 2'de platonik aşkımın zirve dönemleriydi. çocuğu gördükçe ama o beni görmedikçe çok fazla ağlıyordum. bir gün okuldayken ablamın hastalığının nüksettiği haberini aldım. tedavisinin üzerinden bir yıl bile geçmediğinden çok riskli durumdaydı. yine ağladım haliyle. o an en yakın arkadaşlarım dediğim kişiler yanıma gelmediler. platoniğim için ağlıyorum sanmışlar. ağlamalarım yalancı çoban hikayesine döndüğü için onlara hak da veriyorum. yine de üzerinden 10 yıl geçmesine rağmen o zamanki yalnızlığımı aşamıyorum. zaten sonrasında belki de iki yıl hiç ağlamadım. kurduğum her yeni arkadaşlıkta da dertlerimle insanları sıkarım korkusu duyduğum için hislerimi paylaşamaz hale geldim. ben anlatmayınca da kendi halinde, sınırları olan, samimi ama soğuk biri olarak tanıdılar. onlar benimle bir şeylerini paylaştıkça ben sadece dinleyici konumunda kaldım.
çok uzattım. iç dökme seansı başlığındakilere döndü. kısaca, o mesajları okuduğumda birinin benim talebim olmadan beni merak etmesi, bana dair çıkarımlarda bulunması, alışılmadık ama çok güzel bir histi. kısa sürdü tabii ki. bana yeni birileriyle tanışmaya açık ya da hazır olmadığımı söyledi. belki bir gün ama bugün değil diyip bir daha da yazmadı. son. sad story..