Benim iki tane çok kötü özelliğim var. Aslında bunlar benim için yorucu olmasına rağmen iyi ama çevremdeki insanlar için genellikle kötü olabilecek özellikler.
Birincisi, beynim biraz değişik çalışıyor. Herhangi bir durum karşısında süratle tüm olasılıkları hesaplıyor. Olumlu ya da olumsuz o durumun meydana getireceği ne varsa dökülüyor beynimde. Bu yüzden birisi bir konu hakkında benden yardım istediğinde hemen bu mekanizma devreye giriyor. İkilemde kaldığım durum ise; beynimin yapmış olduğu mevcut sonuçların hepsini karşı tarafa iletip iletmemek konusunda oluyor. Özellikle olumsuz sonuçları duymayı isteyip istemeyeceği konusunun yaratmış olduğu endişe bazen beni bu ikilemde bırakıyor.
İkinci kötü özelliğim ise, her durumda tarafıma söylenen yalanın yalan olduğunu anlamam. Yalan söylendiğinde kişinin karşımda olmasına bile gerek duymuyorum. Lanet olsun bu çok kötü bir özellik. Bu durumda yaşadığım ikilem ise, kişinin yalan söylediğini anladığımı belirtip belirtmemekte oluyor. Aslında çoğu zaman bu durumlarda sessiz kalıp salağa yatmayı ve sonrasında gelişecek olayları beklemeyi tercih ediyorum ama bazen kendimi tutamayıp insanların yalanlarını yüzüne vuruyorum. Bu ikilem beni çok yoruyor ama hangisinin daha doğru olduğuna tam anlamıyla karar vermiş değilim. Aslında insanların yalanlarını yüzlerine vurmak çok hafiflememi sağlıyor ama sonra sanki hata bendeymiş gibi vicdan yapıyorum.
Bu ikilemler bir gün beni öldürecek ya hadi hayırlısı...