allah aşkına ben her gün ama her gün bu korkuyla yaşamak zorunda mıyım?
gerçekten dışarı çıkmamaya çalışıyorum artık ya..
daha 2 gün önce evime 100-200 metre kala köpeklerle karşılaştım bekledim gitsinler diye. gitmediler.. gece olduğu için köpekler zaten sürü psikolojisinde, başka yerden köpek havladı bunlar da çıldırdı havlamaya başladılar bekliyorum ki birileri geçsin de ben de onlarla geçeyim şansıma kimse de yok.
polisi aramayı bile düşündüm.
birkaç dakika sonra bir araba geçerken arabanın önüne atladım dedim 'abi evim şurada köpekler de şurada rica etsem sizinle gelebilir miyim?' abiden allah razı olsun aldı arabasına kapıma kadar da bıraktı. zaten 30 saniyelik bir yolculuktu. teşekkür ettim indim.
ben sırf köpeklerden dolayı hiç tanımadığım bir insanın arabasına gece saatinde neden binmek zorun da kalıyorum?
öldürelim yok edelim demiyorum zaten ama bu kadar fazla olmaları beni çok yoruyor.
bir keresinde kütüphanenin girişinde köpekler tarafından kovalandım ve o köpekleri güvenlik oraya koymuş o ilgileniyor vs. neyse nasıl kurtulduğumu hatırlamıyorum bile (o günde ordan giderken biri çıkıyordu ondan rica ettim sizinle gelebilir miyim köpekler var diye) içeri girdim, dedim abi şu köpekleri ya bağla ya da başka yerde bak ben bunu yaşamak zorunda mıyım ama kalbim düzene girmemişti bile daha. neyse onlar oyun istiyo yavru gibi şeyler söyledi yavru dediği köpek ayağa kalksa benden uzun..
orada iki kişi daha vardı biri dedi ki ' sen korkuyorsun diye benim köpek sevme hakkımı nasıl elimden alırsın?' sdıkwjxskdkew sabır allahım sabır.
o zaman git evinde sev dedim ona. beyefendi dışarda sevmek istiyormuş. sikik beyinli.
diğer adam da 'benim önemsiz olduğumu, önemli olanın köpeklerin mutluluğu olduğu , korkumu yenmem gerektiğini, benim korkumun yalnızca beni ilgilendirdiğini, korkumu yenersem de ilk başta köpeklerin çok mutlu olacağını, ikinci sırada da benim mutlu olacağımı söyledi..'
ulan pezevenk sence ben her ama her köpeğe bunu mu diyorum? sence ben hiçbir köpeğin yanından geçmiyor muyum?
bazı köpekler daha çok yaşlı olanları gayet sakin oluyorlar genelde de yatıyorlar zaten onlarla bir problemim olabilir mi sence? ama bazıları da tam tersi ya.
yanından geçerken bakmamaya çalışıyorum sakin kalmaya çalışıyorum korktuğumu anlamasın vs. diye yok. yok abi yok olmuyor ya.
bir şey yapılır mı? hiç zannetmiyorum.