Ölüm kadar yalnızım.
Unutulmaya yüz tutmuş, eski bir şarkı gibi.
Ben bu çağa ait değilim
Kemik yaşım, dünyanın var oluşu kadar eski
Sanki Ademden önce de var gibiyim.
Sakalları tütün, bakışları gece kokan bir adam.
Ne bekliyorsun ki benden?
Ezberlediğim sokakları, tuttuğum şarkıları
Ve yoluna öldüğüm kadınlar, hala içimdeler.
Benim adım yalnızlık.
Adımı sesli söylesem, o da terk eder beni
Tanrının üflediği ruhlardan biriyim
Benim bedenim topraktan değil
Yalnızlıktan yaratılmış.
Bu yüzden ölümden bir farkım yok...
Sahi, sen hangi rüyamın ahengi'sin?
Mehmet YEL