lise bitti, sınava girdim ve istediğim sıralama olmadı. tekrar hazırlanmaya karar verdim, aslında sıralamam kötüydü de tekrar hazırlanmak için geçerli sebeplerim vardı. gerekli dersaneleri dolaştım, memlekette değil de liseyi okudugum sehir disinda hazırlanıcam diye ısrar ettim. bir de erkeğim! ya hani, delikanlıyım! ya ters gidiyorum adamcagızla. neyse olurdu olmazdı derken annem araya girdi oldu. beni en pahali en iyi dersaneye, yurda yerleştirdi. param bitti dedim, ikiletmedi ne kadar istediysem fazlasıyla gönderdi. erken bitti param ben utandım, ar ettim istemeye oglum sıkışmışsındır diyip kendiliğinden yolladı. o yıl adam benim için 30-35 milyar para döktü. eninde sonunda sınav vakti geldi çattı. ne iyi ne kötü bir sonuç aldım, haytalıktan kurtulamadım ki bir türlü. zor bir süreçten geçiyordum vs. derken sonuçlar elimde ve hayatımı yerle yeksan eden bambaska bir olayla birikte eve döndüm. üniversitelere bakıyorum, arastırıyorum filan tekrardan. hem üniversite mühim, hem şehir, hem bölüm. güzelce kendimce liste olusturdum. babamla oturduk konustuk, o da bilmiyor olay nasıl oluyor diye. anlattım tek tek, üzerinde saatlerce ve günlerce ugrasarak bir liste yaptım ve gösterdim babama. kabul edilebilir bölümler ve üniversiteler arasında bütün hepsini yazdım ve eleyerek sona birkaç tane bıraktık. elimizde çekirdek bir liste varken ''baba ben özel üniversiteleri cıkartıyorum listeden'' dedim. neden oglum diye sordu. ben zaten eziliyorum karşısında, o kadar para dökülmüş ugruma ve ben cok daha iyisini yapıp belki de dereceye oynayabilecekken orta sıralarda kaldım. ''tek evladın ben değilim, bak seneye kız kardesım sınava girecek, o da üniversiteye gidecek. erkek kardesım daha ufak ama 2-3 seneye o da liseye baslayacak. bu yükün altına sokamam, zaten bi şey becerebildiğim yok'' dedim. bi bekledi beş saniye, yutkundu sonra ve ''bak oglum, ben sizin için çalısıyorum. ne varsa malım mülküm, ne kazanıyorsam sizin için. hayırlısıyla sen bi oku, kardeşlerine de ornek olacaksın. ben işe basladıgımda bir ceketim vardı sırtımda, gerekirse onu satar yine okuturum sizi'' dedi. ama ses tonu öylesine duygulu ki.. hem canın sag olsun be oglum var, hem ben sana güveniyorum var. işte o gün ben babamın bana dediği adam olmaya ant içtim. ben okuyacak, ben iyi bir adam olacak ve kardeşlerime sahip cıkacaktım. babamla adam akıllı 16-17 yasımda sarılabildim ben, ondan once hep zıtlasırdık birbirimizle. ilk defa o zaman babama güvenmeye basladım, 19 yasımda artık babam var arkamda benim diyebiliyorum. inanın insanın babasına sarılabilmesi, babasına güvenmesi o kadar güzel ki, ardımda bir dağ duruyor sanki. hayta biri oldum belki ama bu yaşa kadar asla eğmedim babamın yüzünü yere, bu vakitten sonra da eğmem zaten.