İşte sabahın köründe kalkıp zorla hazırlanıyorum (hazırlanmak bile denmez. Elimi yüzümü yıkayıp saçımı tariyorum, en en rahat eşofman ve sweatlerimden seçip giyip çıkıyorum. Sıfır makyaj...) o kadar ki seviyorum yani bölümü de kampüsü de(!). Şimdi gelelim ki anılarıma. Otobüsten iniyorum, yürüyorum işte bayır var biraz yoruyor. Sınıfa giriyorum derslik kaçta olduğumu her sabah unutuyorum (her gün farklı çünkü) "aaa şu sınıftaymisim" diyorum. Sınıfa doğru yürüyorum (o sıra sevmediğim kişileri görünce içimden sövüyorum) sınıfa giriyorum, oturuyorum. Biraz telefonda uğraşmaca, takilmaca. Hoca geliyor, dersi dinliyorum (en önde oturuyorum hep) güzel güzel notlar alıyorum (çok sevdiğimden değil lütfen yanlış anlaşılmasın bir an önce sikik bölümü bitirip alttan ders bırakmamak için yapıyorum) neyse işte ders bitiyor. Ders biter bitmez hemen "ay en erken otobüsün gelmesine kaç dk var" diye telefonuma sarılıyorum. Koşa koşa durağa gidiyorum (çoğu zaman 10 dklik yolu koşarak 3 dk da gitmişimdir, 1,5 saat daha fazla beklememek için). İşte üniversitede unutamadığım anım :) her gün mü böyle olur canım... Her gün aynı anıyı yaşıyorum...
Edit:
benzer işler