Sonbaharı, kapalı melankolik havaları seviyorum. İnsanı dünyadan uzaklaştırıp içedöndürüyor, yalnızlaştırıyor. Ama insanlar dünyadan uzaklaştıkça güzelliği dışarıda ve dünyada değil; birbirlerinde görüyor ve birbirlerinde buluyor. Duygular daha derin, daha yoğun ve daha gerçek oluyor.
Hava soğudukça, gökyüzü kapandıkça; insanın ruhu da üşür. Üşüyen ruh ancak kalbî güzelliklerle ısınabilir. Soğuk mevsimler; gerçek insanların ve gerçek duyguların zamanıdır.