dengesiz terazi

bugün doğum günü olan ve aylarca uğraşıp hevesle yerleştirdiği evin mutfağında tek başına şarap içerek intihar etmemek için kendine sebep arayan yazar. bugün en berbat doğum günümü geçirdim. uzun uzun yazma niyetim vardı ama ne okuyacak biri var ne de benim yazacak gücüm. bi kitapta şöyle diyordu "depresyonun garip tarafı, intihar düşüncesine saplansanız da ölüm korkusunun sizi bırakmamasıdır" çok korkuyorum. genel olarak bakıldığında müthiş derecede hayat dolu, renkli bi insanım. insandım. hatta bugün iş yerinde çok da muhabbetimin olmadığı bi abla, umarım karşına senin gibi renkli senin gibi hayat dolu ve güzel biri çıkar dedi. evliyim diyemedim direkt, evli gibi hissetmiyorum zira. yüzüğü takmaya erinen, ağlayınca ağzıma sıçan biriyle evli sayılır mıyım sanmam. evliyim dediğimde şok oldu küçük gösterdiğim için. eşin çok şanslı o zaman insan seninle yaşlanmaz dedi. yüzüme bakmayan eve gelince koşarak bilgisayar başına oturan doğum günümü zehir eden panik atağımı bile bile üstüme gelip krize sokan korktuğumu bile bile kırarcasına kapıları çarpan kocam mı diyemediğim için tabii dedim. kayınvalidem de ne zaman kuaföre gitse beni çağırır sen olunca daha eğlenceli oluyor diye. genel olarak çoğu insan böyle düşünürken şu lanet ruh hali bana tek çıkış yolunun intihar olduğunu düşündürüyor. uzun uzun işte hayat güzel geçecek bilmem ne yazıları zerre etki etmiyor. çünkü eşimden duyduklarım, konuşma çabalarıma rağmen bana yaptıkları dayanılır gibi değil. kendimden tiksindim yaşamaktan tiksindim. evlendikten sonra o kadar değişti ki ve bunu o kadar anlatmama rağmen kabul etmiyor ki beni kaybettiğinin farkında da değil. boşanmak istediğimi söylediğimde "tamam evrakları hallet bi de onlarla uğraştırma beni" demişti. o kadar ağır cümleler duyuyorum ki hala yaşıyor olmam mucize bu kadar hassas biri olarak. özellikle şubattan beri duymadığım laf, eleştirilmediğim olay kalmadı. ve hala ölmedim. terapiye gitmeyi vs her şeyi denedim. olmuyor. cesaretim yerinde sadece ölmekten ve ailemi üzmekten korkuyorum. şu an intihar etsem eşim buna bile kızacak çünkü. bunda bile ben haksız olucam. 1 kere neden ağlıyorsun neden üzgünsün denmedi. niye intihar ettin mi denecek? bunu da ben büyütmüşümdür. uzun yazma niyetim var ama üşendim dedikten sonra hala yazmaya devam etmem peki... her neyse, her şeye rağmen iyi ki doğdum.