çok da ütopik bir an değil fakat bugün büyümüş gibiyim.
dün arabayla uzunca bir yol yaptım ve iki abim arka koltukta uyumak istedi, büyümüş hissettim. çünkü yolculukta her zaman uyuyan çocuk melodi olurdu. bunun dışında büyümek ya da yaş almak sanırım eski heyecanın farklı şeylere dönüşmesi gibi bir şeymiş.
ve son olarak bu yazıyı yazmak için arabayı kenara çektim, bir bank buldum oturdum. ben dalga seslerini dinlerken bu yazıyı yazıyorum. rüzgar biraz yanağımı okşuyor. aferin evlat!
gorsel