kişinin büyüdüğünü anladığı an

sokakta top oynayan çocuklar, topları size doğru geldiğinde "amca vursana" dediği andır.

bugün iki kere yaşadığım an. okuldan erken çıkıp saat bir buçuk gibi bizim etfal hastanesine gittim kolumdaki alciyi aldırmak için. tabii ki randevusuz gittim. neyse bir saatlik bekleyişin ardından girdim doktorun yanına, barkod al gel dedi. barkod almaya gittim, uzattım kimliği sonra.. an 1. kadın birden "sana barkot veremem sigortan yok dedi" hasiktir didim.. - e ama babamın sigortası? + ondan düşmüşsünüz. 18 yaşı geçince düşüyor, ücretli vezneye gidin düz gidin sağa dönün camekan yer.. neyse aldım kimliği "devlet hastanesi ucuzdur amk her neyse" diyerek gittim vezneye.. an 2. - şu kağıda barkod verir misiniz? + ortopedii.. doktor murat kork... 30 lira.. otuz. - otuz mu? özel hastane mi burası hocam? + ... - neyse alabilir miyim kimliği.. aldım çıktım hastaneden amk. sonra ne yapacam diye düşündüm. bi sik gelmedi aklıma babamın yanına gittim, napayim diye sordum. an 3. - baba hastaneye gittim barkod vermediler sigortan kapsamiyomus artık beni, napacam ben? + saat 3 daha okula git okuduğuna dair belge alıp sgk'ya git hemen maçka'nin oradan taksime giderken orada. belgeyi al ama o sakalla inanmazlar. velhasıl denilenleri yaptım ve hastaneye gittim saat 16:14'te. geç kaldınız diyip barkod vermediler. yarın tekrar gidicem amk. birinci ve ikinci anlar başlıkta belirtilen anlar gibiydi benim için ama üçü yaşayınca hala babam olmadan bir halt olmadığımı ve sosyallikten bayağı uzak olduğumu anladım. bir de okumam gerektiğini anladım ama olmuyor amk.

babanızın öldüğü an

muhtemelen henüz büyümemiştir. edit: zira hayat karşısına yıllar geçtikçe büyüdüğünü anladığı bir sürü an çıkacaktır, eğer ölmezse. bu bir döngü, istediğin kadar büyü, yeterince büyük değilsin. aynı bilgi ve bilmek gibi. istediğin kadar oku, öğren, bil; yeterince bilemezsin asla.

ilk yaptığım kötülükten sonra anladım büyüdüğümü, çocuklar hiçbir zaman kötülük yapamaz.

''seni kızıma alacağım'' diyen teyzelerin artık böyle bir beyanda bulunmaması üzerine farkına vardım

babamın sanayiye eti senin kemiği benim diye uzman ellere teslim ettiği an

tom'un aslında masum, jerry'nin gıcık bi yaratık olduğunu anladığımda

babasından para istemeye utandığı an

önce herkes varken yalnız bırakılacaksın, gidecek bir yerin olmayacak. sonra bir kaç gün aç kalacaksın, hemen sonrasında onca zamandır büyüttüğün o kalabalık ile yaşadığın ne varsa hepsinin yalan olduğunu fark edeceksin. geçmişinin kocaman bi yalan olduğunu da anladın mı? hadi bakalım 30 yaş birden fiziksel tek bir çöküntü yaşamadan yaşlandığınız o an gelmiş demektir. hayırlısı olsundur. efendim insan doğum günlerinde büyümez. insan yaşadığı bir an ile büyür. al iki tane çocuk, biri zengin ya da orta halli olsun diğeri aynı yaşta savaş bölgesinde kalmış bir çocuk. rahatı yerinde olan çocuk cümleleri kurar 4 kelime ile, diğeri bir yetişkin gibi sayfalarca anlatır. ufaklığa ne alırsam alayım kabul ediyor suriyeli ufaklık süslü olanları geri gönderiyor. onu kendine yakıştıramıyor, o fazla büyük geliyor ona, ona ait değilmiş gibi. biri yüzünü okşatıyor diğeri bir anne gibi senin yüzünü okşuyor, ikisi de aynı yaşta, birinden 20 yaş büyüğüm ama diğeri benden 20 yaş olgun.

filmlerde hikayeye ara verilip, dağ, tepe, bayır, bucak, evler, çay bardağı, yollar arka planda müzikle yavaş çekimde geçmeye başlar ya hani, sonrasında ne olacağı belli olmayan, tahmin fikir yürümeye korktuğunuz sahnelerin gelmesini beklerken. tam da öyle oluyor işte, arka planda müzik değilde hayatın nihahaa diye kahkahaları oluyor, bir de büyüdüğünü farkettiğin an o görüntülere bön bön bakışın.

anne renklileri kaç derecede yıkıyoduk, beyazları yıkarken ön yıkama ayarlıyo muyduk sorularını sorduğum gün büyüdüğümü anladım

insanın büyüdüğünü anladığı an recep tayyip erdoğan

hayatınıza bütünüyle şekil vermeye başladığınız anlardır. artık kararlarınız,sorumluluklarınız, yanılgılarınız ve zaferleriniz vardır. sizin için zaman aktığı müddetçe büyüdüğünüzü anladığınız anlar hep sürecektir

arkadaşlarim zile basip "in lan aşagıya mahalle maçimiz var dondurmasina , yanina da 1 milyon al"diye kapima dayanmiyorlar 7 yildir.. büyüdük büyüdük

babamın 'artık bir boka yara oğlum' bakışı

cipsten çıkan bedavaları çöpe attığım gün

anne aşağı su at demeyi bırakınca

anlaşılmaz yaşanır.

borcun olduğu zaman.

babanızın öldüğü an anlıyorsunuz bunu... isterseniz 65 yaşında olsanız da hala çocuksunuzdur çünkü onların gözünde, terlemeye başladığınızda büyüdüm lan dersiniz. alışmışsınızdır o yaşınıza kadar koca çınarın gölgesinde oyunlar oynamaya...

artık kendinizi değil de en çok ailenizi düşünmeye başladığınızda ve onlara iyi bir hayat yaşatmak, yaşlandıklarında sıkıntı çekmemeleri için çaba vermeye başladığınızda büyümüş oluyorsunuz bence

yanında ailesinden başkası olmadığını anladığı andır.

büyümek isteyip yaşadığınız döngü tersine döner ve küçülüp cebime girmek istersiniz.

çocukken bayram harçlığının kesildiği andan itibaren artık büyümeye başladımı anlamıştım.aydınlanmıştım. ama aydınlanma bitmedi. katlanarak devam ediyor. her katlanma anında büyümek yerini yaşlanmak olgusuna bırakıyor.

eskiden düşündüğüm şeyleri hep aynı şekilde düşüneceğimi sanıp aslında artık öyle düşünmediğimi anladığım gün.

bir south park bölümüne(you're getting old olmali) göre her şeyin sıradan, adeta bok olduğunu anlayıp hayattan keyif almamaya başladığın ana tekabül eder.

siz çocukluk günlerini hatırlayıp o günlere, misket oyunlarına, kız kaçıranlara dönmeyi hayal ederken annenizin bir anda "oğlum bitir şu okulu da sana kısmet aramaya başlayalım" dediği andır.

radyoda sezen aksu çalarken içimde bir şeyler cız ettiği zaman anladım.

gelecek sizi korkutmaya başladıysa büyümüşsünüzdür

eski fotoğraflarına baktığın andır. ister 3 ay ister 3 yıl.hep büyümüş hissedersin eskilere bakarken

aşk acısının yerini faturaları nasıl ödeyeceğim diye düşündüğünüz an.

babam bana da evin anahtarını yaptırdığında anlamıştım

ilk kez geçim sıkıntısı çektiğimizizn farkına varıp, omuzlarııma yüklenen ağırlığın altıında ezildiğim andır.

"ben ne yapacağım ulan" dediği andır.

baba ile rakı balık eşliğinde muhabbet ettiğiniz andır.

hep söylerim, babanız hayattaysa daima çocuktur en büyük yanınız. çünkü başınız her sıkıştığında 'baba' diye bağırabilecek kadar hassastır sol yanınız. ama babanızı kaybettiğiniz gece çocuk yatar, sabaha koca bir adam olarak kalkarsınız. vesselam...

uğruna uğraştığın insanların şerefsiz birer yavşak olduklarını fark edip sadece kendini ve aileni düşünmeye başlamak. bana baya faydası oldu keyfim de yerine geldi artık boşa mı kürek çekiyoruz demiyorum çünkü yaptıklarımın faydalarını artık görebiliyorum. (bkz: jop gaz ikilisi) (bkz: para rahatlık ikilisi) edit: imla

en kötü hislerimden biri en başa sara bilmek isterdim tabi

babanın "çalış artık amına koyim" diye söylenmesi.

düştüğünde yanında kimsenin olmadığını, göz yaşlarını kendisi silmeye başladığında anlar insan. artık hayatın eskisi gibi olmadığını bir şekerle mutlu olunmayacagini... anlar. büyüdüğünü anlar işte yara izlerinden

dolmayı kabuğuyla yemeye başladığın an

9 yaşındaydım babam gitti ardında tefecilerden alınmış yüklü miktar da borçlar derme çatma bir ev annem kız kardeşim, yaşım 11 evin korkuluğunun ardından silahla babana söyle çıksın diye yaygara kopartan o takım elbiseli kafası trilyon adamın karşısında abi annemle ablama bişey yapma babam yok bana yap diye ağlayınca yılların tefecisinin insafa gelişi geliyor aklıma, diyorum şimdi çocukluğum orda ölmüş. borcunu dayılar ödedikten sonra çıktı gerçi piyasaya namıdeğer baba 11 yıl sonra ben size naaptım ki babacım deyince çocukluğumuzu çaldın diyemiyosun da yutkunuyorsun hadi diyosun allahından bul kendi kendine

aileme üniversiteyi norveçte okumak istediğimde tereddütsüz desteklediklerini görünce şaşı kalmıştım ilk o an anladım

daha dün liseli olan abimin gün be gün yaşlanmasına tanık olmak.

babamdan para almaya utandığım anda anladım be

anthony burgess'in otomatik portakal kitabında çok şahane anlatılır bu konu. (bkz: evlenmek isteği) (bkz: alex delarge) ayrıca anti-kahraman holden caulfield çavdar tarlasında çocuklar romanında bu konuya daha da iyi değinmiştir.

artık pederden para istememem gerektiğini anladığım andır

her geçen gün zamanın senin için ne kadar önemli olduğunu fark ettiğinde