kendini sorunlu hissetmek

sorunlu tanımını neye göre ve kime göreyi düşünürsek değişkenlik gösterecektir fakat ben hayatım boyunca son dönemlerimi ele aldığımda bence fevkalade sorunlu bir insanım. ilk olarak artık temasa geçtiğim her sorun ruhumu daraltıyor ve tüm potansiyelim kilitleniyor. nasıl oluyor bilmiyorum ama çevremde çok fazla ruhsal bozukluğu olan insanlar var. en yakın arkadaşımın kişilik bozukluğu tanısı var ve bu bizim iletişimimizi yıllardır çıkılmaz bir yola sürüklüyor. son zamanlarda yanıma yaklaşan insanlar da bir nebze böyle. tüm bunların olması benim için sorun değil fakat ben artık hiçbirine yetemiyorum. ne gücüm yetiyor ne de ruhum. insanlara vermiş olduğum anlayışın, yardımın bir doz karşılığını görmek isterdim. ve ben öyle leş bir durumdayım ki dışarıdan bakılan o sakin melodi’nin içinde çığlıklar feryatlar kopuyor. artık insanlara kendimi anlatamıyorum. buraya yazarken bile beş paragrafı sildim. bazen kedilerle konuşuyorum çünkü bir insanla paylaşma hissi ona yük olma hissini yansıtıyor bana ve istesem de insanlara anlatamıyorum. velhasıl ben böyle bir insan değildim ben kendime yazık ettim.