Belki de çocukken görmediğimiz değerin yetişkinlikte açığa vurmasıdır bu.
Anne ya da baba sevgisini hissedemeyip “Ben değersizim.” algısıyla büyüyen çocuk, her ilişkiye böyle başlar ve değersiz hissetmeyeceği hiçbir yola da girmez. Çünkü değerli olduğunu hissetmek belki de onu korkutuyordur.
Değer konusunu aşabilmek için önce önem kavramını oturtmak gerekiyor. Önem, bu dünyadaki kütlemiz, coğrafi konumumuz. Değer ise insanların bize bakışları, takdir edilme vb. Yani özel konumumuz.
Acıya göstereceğimiz tolerans, kendimizi önemsemekle doğru orantılıdır. “Ne için varım?” cümlesinin karşılığı. “Nasıl varım?” dediğimiz zaman da değerimizi sorgulamış oluyoruz.
Önem, görülme ihtiyacıdır. Önemliyim ama değersizim diyen biri sevilmediğini düşünebilir mesela.
Öyle karışık işler.