Son zamanlarda bu konuyla alakalı çok video çıkıyor karşıma.
Hepsi de
içinize atmayın temalı videolar.
Malesef ben de bu içine atanlar grubundanım ve artık bu halim beni rahatsız ediyor. Ama biliyorum ki herkes benim bu yumuşak halime alışkın, her içimden geçen kırgınlığı söylersem herkes cephe alır bana, daha da çok üzülürüm.
Ama içime atmak da iyi gelmiyor. Düşünmek, canımı biri için sıkmak, hep alttan almak, hep yutan taraf olmak hiç iyi gelmiyor.
Keşke böyle yetişmeseydim en başından. Keşke beni tanıyanlar "o kız lafını esirgemez" deseydi.
Ben kimse kırılmasın, aman dargınlık olmasın diye lafımı, duygumu esirgeye esirgeye yedim bitirdim kendimi.
Belki bu zayıflığım da ondan, kendi kendimi yemekten.