(bkz: biri tarafından kıskanılmak)
İçten içe hep hayalim olan bir şey var aslında. Siz yabancı değilsiniz söyleyeyim.
Hani evin kızı evlenirken, kızın küçük erkek kardeşi kızı damattan kıskanır, kötü davranır. Ama bahsettiğim kardeş çocuk yaştadır. İşte ben böyle bir sevgi tatmak istiyorum.
Aslında iki tane kuzenim var küçük erkek. Ve ikisi de bana çok düşkünler çünkü ellerimde büyüdüler. Onlar için farklı biri olduğumun farkındayım. Ama onlar büyümeden evlenmem lazım ki damada karşı biraz beni sahiplensinler, damada tuzlu kahve içirmekten daha tatlı bence küçük kardeş gazabı.
Mesela ben küçükken teyzemle evlenecek diye enişteme kötü davranırmışım sevmezmişim. Paylaşamazmışım. Herhalde biri de beni böyle paylaşmak istemesin istiyorum. Belki de bu psikolojik bir eksiklik sebepli bir istek. Hayatımda her zaman ortak kullanım insanı olduğum için. Kimse beni yanına almak istemediği için.
Üzücü aslında he. Kalabalık bir yer mesela. Bir olay oluyor atıyorum bir yumruklu kavga çıkıyor. Herkes birini kurtarmaya çalışıyor. Birbirine seslenip iyi olup olmadığını kontrol ediyor. O ortamlarda ben hep kendimden mesulüm. Kaybolsam kimse fark etmez. Yumruk yesem kimse buz tutmaz yüzüme. Patlama olsa "güneşim" diyip üstüme kapanacak insan yok.
Kendi yaramı hep kendim sarmam gerek. Kendimi hep kendim korumam gerek.
Sığınacak bir liman bile olmaz mı be?