kıskanılmak

sevilmekle beraber dünyadaki en güzel şeydir bence.

dozu fazla kaçtığın da rahatsız eden olaydır. ben çok kıskanç bir insanım mesela. fazla kaçtığı zaman karşı tarafın tepkisine neden olabiliyor. keza karşı taraftan da rahatsız olunabiliyor. önemli olan seviyeyi ayarlamak, ne az ne çok.

kıskanılırım 7 sülaleme yetecek nazar var üstümde. 10 senedir atamadım gitti. buradan bela okuyorum o kıskanç oç'a.

dozunu fazla abartmadiginiz zamanlarda dunyanin en guzel duygusudur net.

kiskanclik insanin ozguven eksikligiyle esit orantilidir.

çok güzel bir duyguymuş :d

insana kendini bir sikmiş gibi hissettirir

bazen boğucu olabiliyor, evet.

şu duyguyu bir türlü tadamadım ama ben bunalmazdım herhalde çünkü kendimde çok kıskancım ehehe

aşırıya kaçıldığında hiç hoşa gitmeyen durum

sevdiğin kişi tarafından kıskanılıyorsan eğer bence çok güzel bir şey tabi abartmamakta fayda var :)

bize de nasip olur inşallah. hem sevilmek hem kıskanılmak

kızlar için ne kadar güzel bir his olsada biz erkekler için bazen sabahlar olmaz düşündürür düşündürür ve düşündürür

bizi kimse kıskanmadı, bilmiyorum.

azı karar çoğu kavgaya kadar giden durum

dozunda olduğu sürece mükemmel bi duygu.

bizde dozu sürekli yüksek olduğu için hiçbir tat alamadığım olay o kadar ki dışarı bile çıkmak için kırk takla atıyorum

sevdiğin kişi tarafından kıskanılıyorsan ne mutlu sana

çok fazla kıskandırmak ilişkiyi yıpratsada kıskanılmak ve kıskanmak insanları birbirine bağlar.kıskanılmak her iki tarafıda mutlu eder

seven insan tarafından kıskanılmak alttan alttan da olsa en haz verici duygudur hoşuna gider insanın

mütüş bişe sevildiğini hissediyosun

kenafir gözlü sözlük avelleri tarafından sıklıkla karşılaştığım durum. artık can sıkıyor..

en çok kıskandığım şeydir

makul seviyelerde olduğunda yeni bir huzur doğurur ;saplantı seviyesine geldiğinde cinayet işlenir.

sevildiğini, önemsemediğini hissetmektir

bi köpem kıskanıyo beni onun dışında yok

insanı karşısındakinden soğutan durumdur. başta güzel gelir tamam ama gittikçe bu kıskançlık artar ve katlanılmaz bi hale gelir. başta hoşunuza giden olay zaman ilerledikçe nefret ettirecek duruma gelir. tabi karşınızdaki insanın sınırı bilip bilmemesiyle alakalı bu. insanları bıktıracak kadar kıskanıp kendinizden soğutmayın. şu ana kadar 2 kişiyi hayatımdan bu yüzden çıkardım (1 erkek 1 kız) birini daha çıkarmak üzereyim. sonumuz hayrolsun.

en güzel kıskanılma ;baba tarafından olandır

hep yaşarım ama beni kıskanan şu tosunu kıskanan yok

kızlarda şöyle oluyor; baba kıskanıp giyime kuşama karışınca sinir olunur ama erkek arkadaş kıskanıp karşınca kedi gibi pısılır dekolte kapatılır. bağırarak soruyorum "babanı kaybetme korkun yok o hep yanında zaten dimi??"

ya karşımda ki insan sevgili arkadaş falansa ve yakınsak yemek yediği çataldan kıskanıyorum manyaklık bende ki

birilerine yara bağlatır. sürekli sürekli stalklanır olursunuz, bir müddet sonra da istem dışı da olsa size özenilmeye başlanılır. size olan nefretleri ve öfkeleri 9,5 büyüklüğünde bir deprem şiddeti ile bedenlerini sarsıp sarsıp durur bu da uslu durmalarının önündeki en büyük engeldir zati.

güzel bir şeydir herhalde. sahiplendiğini hissedersin falan.

eskiden daha doğrusu masum olduğum zamanlar bunun gereksiz bir duygu olduğu kanaatindeydim mâlum insanın kendi elinde olamıyor dış görünüşü, şuyu buyu biraz da şans gerek lakin şu an ölümüne zevk alır konuma gelmiş durumdayım. (bkz: zuhahaha)

bilmediğim konular hakkında konuşmayı sevmem

sevdiğin kişi kıskanıyorsa güzel ama çok aşırısı bunaltabiliyor insanı, diğer türlü kıskanıldığını düşünmek ilk başta güzel gelse bile o da aynı şekilde insanı yorar o düşünceler.

mükemmel ötesi bi duygu. ama katlanamadim. ayrıldık. evet aptalım ben birsey demenize gerek yok

favori eylemim, ama sadece kendimi kıskanırım

çok fena kıskanıyorum

sevdiğin, kıskandığın insan tarafından kıskanılmak çok hoş tabiki ama bunu hayatınızda hiçbir önemi olmayan birisi yapıyorsa ''sana noluyor amk'' dedirten bir duruma dönüşebilir.

kıskanılmak için hiçbir özelliğim olmadığı için bilmiyorum sorry

boşvermişliğimi kıskananlar vamış özellikle yapmıyorum huyum bu, aslında bu durum bazen sıkıntı çıkarıyor.

üst not: üstteki yazar gitmiş. leş gibi bir histir. üstteki yazar gibi ben de ilkokulumun lisemin parmakla gösterilen öğrencilerindendim. sülalenin en başarılısı benim. tip olarak da balkan göçmeni olmanın avantajlarını taşıyorum. ancak insanların daha kötüsü arkadaşlarımın beni kıskanmasından çok rahatsız oldum hep. çocukken anneleri babaları beni örnek göstererek çocuklarını azarladılar bazen gözümün önünde yaptılar. sonra doğal olarak arkadaşlarım beni kıskandı. hep benimle kendilerini yarıştırdılar. aile içinde de böyle. akrabalarım aslında çok zeki olmadığımı düşündürmek için hep önümde kendi çocuklarını övdüler. benim başarılarıma da gölge düşürmeye çabaladılar. ulan ailemsiniz akrabasınız ben şimdi size nasıl güvenebilirim zor zamanlarımda ya da arkadaşlarım beni kıskanırken nasıl aralarına girip oynayabilirim. ulan keşke ailemde okulumda mahallemde ortalama başarıda bir insan olsaydım da hiç kıskanılmasaydım. not: başarı derken etrafımdaki insanların başarı olarak gördüğü "okul-ders" başarısından bahsediyorum. onun dışındaki hayatım tam bir başarısızlık ama kimsenin bundan haberi yok.

(bkz: biri tarafından kıskanılmak) İçten içe hep hayalim olan bir şey var aslında. Siz yabancı değilsiniz söyleyeyim. Hani evin kızı evlenirken, kızın küçük erkek kardeşi kızı damattan kıskanır, kötü davranır. Ama bahsettiğim kardeş çocuk yaştadır. İşte ben böyle bir sevgi tatmak istiyorum. Aslında iki tane kuzenim var küçük erkek. Ve ikisi de bana çok düşkünler çünkü ellerimde büyüdüler. Onlar için farklı biri olduğumun farkındayım. Ama onlar büyümeden evlenmem lazım ki damada karşı biraz beni sahiplensinler, damada tuzlu kahve içirmekten daha tatlı bence küçük kardeş gazabı. Mesela ben küçükken teyzemle evlenecek diye enişteme kötü davranırmışım sevmezmişim. Paylaşamazmışım. Herhalde biri de beni böyle paylaşmak istemesin istiyorum. Belki de bu psikolojik bir eksiklik sebepli bir istek. Hayatımda her zaman ortak kullanım insanı olduğum için. Kimse beni yanına almak istemediği için. Üzücü aslında he. Kalabalık bir yer mesela. Bir olay oluyor atıyorum bir yumruklu kavga çıkıyor. Herkes birini kurtarmaya çalışıyor. Birbirine seslenip iyi olup olmadığını kontrol ediyor. O ortamlarda ben hep kendimden mesulüm. Kaybolsam kimse fark etmez. Yumruk yesem kimse buz tutmaz yüzüme. Patlama olsa "güneşim" diyip üstüme kapanacak insan yok. Kendi yaramı hep kendim sarmam gerek. Kendimi hep kendim korumam gerek. Sığınacak bir liman bile olmaz mı be?

Erkek-Kadin farketmeksizin sevildiği kişi tarafindan kiskanilmayi (dozunda tabi, takıntılık seviyesine gelecek kadar değil) herkes sever, hoşuna gider, ister. Küçük çaplı şımarmalar, mimiklerin oynasmasi, tatlı atışmalar... Daha ne olsun :)

Niye bana güven eksikliği gibi geliyo

Geçen gün yeğenim tüm zamanını benle geçirmek istediği için, yeğenimin babaannesi tarafından kıskanıldım. Evet en havalısını yaşadık...

beni delirtmek için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar. üstelik en en iyisini. kafayı sıyırmama ramak kaldı zaten. şu yaşıma kadar kimseye yalvarıp da bir şey aldırmadım. hiçbir isteğimi zorunlu hale getirmedim. ne aldıysam ne istediysem hep kendim yaptım. kendim çalıştım aldım. ama meğer ağlayıp zırlamak gerekiyormuş resmen çekemiyorlar beni. insanların gözü aldığın bi sakızda bile kalabiliyor. o kadar pislik o kadar kem gözlüler ki. o sakız sana zehir oluyor. çünkü onlar yalvararak elde edemediklerini senin elinde görünce kuduruyorlar. aman tanrım nasıl oluyor bu diye kafayı sıyırıyorlar. kıskanıyorlar. sonra da yaptığın şeylerin bi değerinin bile olmadığını söyleyip sana götleriyle gülüyorlar. ne demişler. son gülen iyi güler :)