Yıllar sonra tekrar izlemeye başladığım Türk dizisi… En son 13-14 yaşlarında televizyonda tekrarlarını izlemiştim… O zamanlar bu aileye üzülüyordum gerçekten. Çocuk aklı mlsf ki
23 yaş gözlemlerimi söylüyorum. Bu aileye başlarına gelen her şeyi o kadar hak ediyor ki. Süleyman soylu “ohhh”lamasıyla başlarına gelenlere “ohhh” çekiyorum .d Burnundan kıl aldırmayan bir baba, her şeyi “ağzımızın tadı kaçmasın” lafıyla normalleştiren anne, koca delisi kızlar ve ailenin yüz karası bir erkek evlat… ailede tek üzüldüğüm kişi Ayşe. Bu ruh hastalarının içinden keşke kaçıp sosyal hizmetlere falan sığınsaydı. Yazık oldu güzelim kıza…
Karakterler o kadar iyi oynuyor ki sanki hala trabzonda bir yerlerde hayatlarına devam ediyorlar izlenimi oluşuyor insanda. Sanki gerçekten böyle bir aile var ve biz o evin içinde yaşıyoruz ama görünmeziz… Türkiye'de kadrosu bu kadar iyi olan ender dizilerden bence…
YouTube yorumlarını da okumaktan keyif alıyorum ayrıca o kadar komik ki .d insanlar benim aklımdan geçen şeyleri yazıyor genelde. Bir de aşırı fanatik bir kesim var belirli karakterlere tutulan. Onlar orada kavga falan ediyor aşırı keyifli .d Benim de böyle varoş zevklerim var üzgünüm…