ilk bölük nöbetimdi ve oturduğumuz yazıhanelerin kapıları demirdi. anahtarla açıp kapatıyorduk. içtima almaya çıkarken anahtarı içeride unutmuşum. ilk nöbet bi de yaşanan vukuata bak aq. hiç kimseyi tanımıyorum üstüne. gittim nöbetçi amire dedim çilingir çağıram. adam sakince bana ne bok yersen ye ama o kapıyı açtır diyerek gönderdi beni odasından. neyse askerin birisi yandaki yazıhanelerin tavanlarından geçilebildiğini söyledi. merdiven falan bulduk sonra bi tane rdm eleman ben çıkarım oraya dedi. çıkar mısın çıkmaz mısın derken bunu çıkarttık tavana. tavanı açtı ama atlamıyo amk. çok yüksek yok atlayamam yok şöyle yok böyle dedi sakat güvercin gibi kaldı çocuk orda. başka bi asker getirdik onu çıkarttık, kapıyı açtık sonra tavanda kalan elemanı kurtardık bi de. stresten gebermiştim ya kapı açılmazsa diye.
yine nöbetçi olduğum zaman gavatın biri firar etmişti ve sabaha kadar iflahım sikilmişti bölükle ayrı uğraş dilekçe, evrak işleriyle ayrı uğraş. yine geldi aklıma sinirlendim bak. hayır zaten yeni gelmişti hastaneden derdine neydi ki kaçtın?