eskiden çok korktuğum bi yerdi. duramazdım. dayanamazdım ordaki sessizliğe.
son zamanlarda bana huzur veren tek yerler mezarlıklar oldu. fark ettim ki yaşayanlardan daha çok saygı duyuyorum ben ölülere. saatlerce dinleyebilirim onların sessiz hikayelerini. attığım her adıma dikkat ederim. o kadar çok eski mezarlar var ki kaybolmuşlar artık. bilmeden üzerine basıp da ruhunu incitmek istemiyorum. bu benim en çok dikkat ettiğim şey. yeni mezarlıklarda bu olmuyor da, eski mezarlıklarda maalesef oluyor. o kadar çok eski mezarlar oluyor ki, kaybolmuşlar. fark etmiyor insanlar. üzerinden basıp geçiyorlar.
bugün en çok o kaybolan mezarlara baktım. bi yüzyıl sonra dünya hala dönmeye devam ederse eğer ben de onlar gibi kaybolacağım, benim de üzerimden basıp geçecek insanlar. hayat böyle bişi çünkü. bu kadar anlamsız ve bir bu kadar da anlamlı.
en çok da yalnız kalmış mezarlar dokundu içime ama. herkes yalnızdır mezarında elbette fakat bazı mezarlar o kadar kimsesiz ki.