bi ara o kadar çok konuşuyordum ki, ikisi iş ve biri özel telefonum olmak üzere, her çekildiğim fotoğrafta telefon kulağımda biri elimdeydi.
( sanki bana ülke kurtarıyorum)
böyle kulağımın arkasında bi beze oluştu, doktor aldı ve telefon ile konuşmamı yasakladı.
hayatımın en güzel dönemine merhaba dedim, telefonumu sessize aldım ve hala sessizde.
kabul ediyorum bir çok insanı yüzüstü bırakmış oldum lakin bir baktım ki herkesin her işini ben halledebiliyormuş, biraz çevreye de fırsat verip büyütmek ve sorumluluk vermek gerekiyormuş.
noldu üç kurum kapandı, kızlar başka yerlere devredildi, projeler iptal oldu ama zerre sorumluluk hissetmiyorum.
Toksik işlerde vardır…