Geçen sene bu aylarda gerçekten mutluymuşum. Yeni insanlar tanımışım enerjisi hoşuma gitmiş muhabbet sarmış. Şimdi dönüp bakıyorum hiç kimse yok yerinde yeller esiyor. Bazen konuşmalarımızı özlüyorum bu konu hakkında yalan söyleyemem gerçekten özlüyorum kendisiyle kötü zamanlarımda tanışmıştım ve bana iyi geldiğini düşünüyordum. Yaşına göre olgun düşünceleri, her konu hakkında bir bilgisi olması ne sorsam verecek bir cevabının olması. O günleri özlüyorum içimde bir burukluk var bu kişiyle alakalı. Şimdi dönüp zamanı geri alamam ama öyle bir imkanım olsaydı yanında olduğum güne geri dönmek isterdim benim için unutamayacağım zamanlardı. Görüşmeyeli neredeyse bir yıla yakın olacak haberi yoktur belki çok şey değişti saçlarım hala aynı kısacık mesela. Artık krizlerim tutmuyor ama krize girmemek için tek başıma kendi kendimi çok sakinleştirdiğim zamanlarım oldu. Bazı hislerimi öldürdüm o tanıdığın güler yüzlü halim kalmadı yüzüme çöken mutsuzluğu bir türlü silemiyorum. Yarım kalmışlıkları tamamlayamadım. Özür dilerim haksızlıklar oldu aramızda. Ben kendimi affedemedim ilk zamanlar sonra herşeyi herkesi affettim ilk başta kendimi çünkü insan kendini affedemezse kimseyi affedemez. Seni merak ediyor olma hissi geliyor arada kafama eskisi kadar sık değil ama acaba nasıldır diye düşünüyorum. Yüzünü unuttum ama hâlâ kulaklarımda sesinin tınısı var. Bir gün olduğum yere gel isterdim kendime belki ev edinirdim sen gelmiş olsaydın. Yarım kalan herşey bir gün tamamlanır o günü bekliyorum.