Bugün çok büyük bir haksızlığa uğradım be sözlük. Hani öyle böyle değil. Saatlerdir bu durumu kabullenemiyor, kendi kendime konuşuyor ve ağlıyorum. Evet, çok kırıldım, burnumun direği sızlıyor. Göğüs kafesim patlayacak gibi. Sussam kalbimin feryadı çökertiyor zihnimi. Hani uzun uzun konuşmak ile susmak aradındayım ya bu tüketiyor yüreğimi. Düşünüyorum, taşınıyorum, akıl erdiremiyorum içinde bulunduğum duruma. Bunu da mı yaşayacaktım diye sorgularsınız ya kendinizi işte öyle bir durumdayım. Konuşamıyor, kendimi ifade edecek mecali bile bulamıyorum çünkü o derece sırtımdan vuruldum yani, öyle hazırlıksız, öyle çaresizce...
Yazdım yazdım sildim hep. Konuşamıyorum bari yazayım dedim. Hani okunmasa bile belki bu şekilde soğur yüreğimin yangını. Hayat işte, düşmez kalkmaz bir Allah derler. Bugün düştüm, yarın kalkarım elbet. İşte ben ayağa kalktığım zaman bana bunu yaşatanlar yüzüme nasıl bakacaklar onu merak ediyorum...