Birdenbire alınacak bir karar değildir, aklınıza bir kere girdi mi sizi ele geçirir. Psikolojik tedavi almanız, ilaçlar belki işe yarar ama önemli olan sizin bunu kendi beyninizde yok etmenizdir. Bir insana bakarak onu çözemezsiniz. Neşe dolu olduğunu düşündüğünüz bir insan ertesi gün canına kıyabilir. Çok fazla sebebi olabilir intiharın; akran zorbalığı, aile baskısı, iş stresi, okul hayatı, yalnızlık... Bir insan bu kararı alırken sadece kendini mi düşünür acaba, geride kalanların onun için bir önemi var mıdır ki? Geride kalanları, yakınlarını, onu sevenleri ne hâle soktuğunu düşünmek belki bencilcedir belki de ölüp kurtulduğunu düşünürsünüz ama geride de çok acı bırakılıyor. Bir anne, bir çocuk, bir dost... Çok acı çekebiliyor, onun için çok çaba göstermesine rağmen kurtaramamak ömür boyu bir kabus olabiliyor. Sebepleri kişiden kişiye değişir belki ama sonuçları hep aynıdır. Bu karar gerçekten alınabilir mi?
Bir intihar vardı birkaç yıl önce, hâlâ unutmadım. En ince ayrıntısına kadar düşünülmüş bir plan nasıl unutulur ki? Sevdiğim, değer verdiğim, hayalleri olan biriydi. Sebepleri vardı, dinletemedi. Yukarıda saydığım sebeplerin hepsine sahipti ama yapamazdı o, öyle sanıldı. Mutlu olacağına inanılan o kişiyi son gördüğümde, gece vakti mezarlıkta bir ağaca asılıydı.