kalp

kemiği olmamasına rağmen halk arasında kırılabildiği söylentileri olan organımız. neyse ki istemsiz çalışır. beyne haksızlık yaptığı da bir gerçektir. tüm duygularımızın merkezi sanırız. oysa garibim beyin hepsini gerçekleştirir. görünüşü ve rengi dolayısıyla olsa gerek beyinden daha sempatik gelir. insanlarda dört bölmeden oluşuyormuş. küçücük dört bölmeye dünyaları sığdırmaya çalıştığımız da olmuştur, tek bir insan için atmışlığı da vardır. mutlaka atış sesini dinlemişsinizdir. mucizevi bir şekilde rahatlatıcıdır. bazen fazla atıp heyecanlandırdığı da olur. ruhunun olduğuna inandığım da doğrudur. bazen bir zamanda, bazen bir yerde, bazen bir kişide kalmasını başka bir şey açıklayamaz çünkü. sembolik kalbin iki tane gerçek kalbin yan yana gelmesinden oluştuğu da söylenir. iki kalp... güzel bir fikirmiş. kim düşünmüşse? her ne kadar kan pompalasa da o kandan faydalanamıyormuş. kalbi besleyen koroner damarlar varmış, ilginç değil mi? duygularımızı bile besleyip kendini besleyememesi... kırıldıkça da güçleniyormuş denmesine bakmayın bir kez kırıldı mı bir daha düzeltene aşk olsun.