Ramazan’a girdiğimizden beri gece çalışmaya alışmamla eksikliğini köküne kadar hissettiğim hormon.
Gündüzleri
bitkime kıyamadığımdan (bebiş kadardı geldiğinde boyumu geçiyo şimdi, yanımda dururken bi can bana eşlik ediyor gibi hissediyorum, benim canım) perdemi yarı açık bırakarak yattım, en fazla 3 periyot uyuyabildim (4.30 saat) böylece. İyi gidiyorum sandım ama depresyon, kaygı bozukluğu baş gösterdi iki haftada resmen. Sabaha karşı içli ağlamalar, kendi kendine hesaplaşıp problem çıkarmalar başladı. Bu ne şımarıklık bünyem?
Yüz vermedim kendime önce alışır dedim, olmadı. Bitkimi hüzünle salona taşıyacakken annemin ‘eşşek kadar o bişeycik olmaz ona sen çek perdeni’ demesiyle artık yapay bi gecede (ne yapay ben de bilmiyorum siz sormadan söyliyim swh) uyuyacağız birlikte. İnşallah toparlarız.
Not: Benzer sorun yaşayanlar için veya uykuya dalmada güçlük çekenler için melatonin ve derivesi olduğu serotonin içeren takviyeler var. Uyku ayıcığı diyorlar. Kullanmadım ama denenebilir. Halledemezsem sıradaki çözümüm bu olucak.
Allah herkese akıl sağlığı versin, bana da.